Implanty zębowe to obecnie najskuteczniejszy sposób na uzupełnienie brakujących zębów, jak i zahamowanie procesu zaniku kości (utrata jednego, bądź większej ilości zębów powoduje zanik kości szczęk).
Od ponad 30 lat wewnątrzkostne implanty zębowe stosuje się w uzupełnieniu braków w uzębieniu, ale nie tylko – używa się ich również do stabilizacji protez całkowitych.
Czym jest implant dentystyczny? To tytanowa śruba (o średnicy 3 – 5 mm i długości 7 – 21 mm), jaką „wmontowuje się” w kość szczęki, a dokładnie w miejsce brakującego zęba. Tzw.: „wszczep” po pewnym okresie czasu ulega wgojeniu (inaczej procesowi osteointegracji) w kość pacjenta, zastępując w ten sposób korzeń zęba. Proces wytwarzania trwałego zespolenia w miejscu styczności kości z powierzchnią wszczepu tytanowego trwa zwykle 3 – 6 miesięcy. Następnie można kontynuować dalsze leczenie – obciążyć „sztuczny korzeń” pracą protetyczną, jak na przykład korona ceramiczna.
Zastosowanie materiału jakim jest tytan, zapewnia dobrą tolerancję przez organizm, jak i nie wywołuje reakcji alergicznych.
Na całkowite zastąpienie (zęba, czy też zębów), składa się następujący system implantologiczny:
– implant (jest nią tytanowa śruba, którą wkręca się w kość pacjenta),
– łącznik (część, która łączy sztuczny korzeń z częścią protetyczną),
– konstrukcja protetyczna (korona lub most protetyczny, element zatrzaskowy, nośny dla protezy).
Przed zastosowaniem implantacji, stomatolog szczegółowo bada jamę ustną, zwracając szczególną uwagę na stan zębów oraz dziąseł, a także na ilość tkanki kostnej w miejscu (miejscach) planowanych wszczepów.
Niestety nie każda osoba może skorzystać z tej formy uzupełniania braków w uzębieniu. Przeciwwskazania w zastosowaniu implantów zębowych dzielą się na:
Miejscowe:
– nieprawidłowa błona śluzowa w miejscu przyszłej implantacji,
– zbyt małe rozmiary wyrostka zębodołowego do umieszczenia implantów,
– brak miejsca pomiędzy zębami sąsiednimi, oraz pomiędzy zębami górnymi i dolnymi.
Bezwzględne:
– zbyt młody wiek (kości nie są jeszcze w pełni ukształtowane),
– choroby krwi,
– cukrzyca (problemy z jej stabilizacją),
– osteoporoza,
– choroby nowotworowe,
– niekorzystne warunki anatomiczne szczęki,
– zły stan higieny jamy ustnej,
– ciąża.
Względne:
– zaawansowana paradontoza,
– alergie,
– choroby nerek,
– choroby układu oddechowego,
– nałogowe palenie tytoniu (palacze mają cienką i gorzej ukrwioną błonę śluzową, a także zaburzenia w krążeniu, co może skutkować tym, że rany będą się dłużej goić).
W implantologii stomatologicznej najistotniejsze jest to, że zastosowanie wszczepów przyczynia się do efektywnego odtworzenia funkcji żucia.
Leczenie należy do trwałych, a użyte implanty nie ustępują naturalnemu uzębieniu. Metalowe śruby przykrywa całkowicie dziąsło i lśniąca ceramiczna korona. „Nowe” zęby nie odbiegają wyglądem od „starych”, ponieważ zarówno ich odcień, przeźroczystość oraz błyszcząca glazura korony protetycznej dobierane są przez stomatologa indywidualnie, tak aby w jak największym stopniu harmonizowały z pozostałym uzębieniem pacjenta.
Sukces przyjęcia się implantów stomatologicznych zależy od kilku rzeczy, na które składają się:
– właściwe kryteria kwalifikacji do zabiegu,
– właściwe procedury chirurgiczno-protetyczne,
– współpraca pacjenta z lekarzem.
Istnieje ryzyko odrzucenia implantów. Według stomatologów wiąże się ono przede wszystkim z procesem zapalnym, na który ma wpływ higiena jamy ustnej, ale nie tylko. Także palenie papierosów, współistnienie wcześniej nieleczonej choroby przyzębia (paradontozy).
Pacjenci, którym wszczepiono implanty zębowe, muszą pamiętać by dbać o nie jak o własne zęby dane od Matki Natury. Higiena jamy ustnej, to podstawa.
Co do samego zabiegu – wykonuje się go w znieczuleniu miejscowym bądź ogólnym. Wcześniej planując sposób leczenia w oparciu o dokładne badanie kliniczne pacjenta oraz nowoczesną diagnostykę radiologiczną.
Wywiad lekarski i ocena stanu zdrowia pacjenta – procedura implantologiczna odbywa się jednofazowo (wszczep i korona w trakcie jednego zabiegu), lub dwufazowo.
Zabieg poprzedzony jest konsultacją implantologa, który między innymi ocenia aktualny stan zdrowia, przebyte choroby, przyjmowane leki.
Badania szczegółowe – choroby jamy ustnej, zębów (kamień, próchnica) muszą zostać wyleczone, zanim wykona się zabieg. Kości szczęki powinny mieć odpowiednią ilość oraz jakość (stwierdza to diagnostyka radiologiczna, a w niej zdjęcia: pantomograficzne i tomograficzne).
Przedstawienie sposobów leczenia, przebieg – leczenie składa się z dwóch etapów:
– zabiegu chirurgicznego,
– etapu protetycznego.
Niektóre gabinety implantologiczne umożliwiają pacjentom wszczepienie implantu i założenie korony podczas jednego zabiegu (jednofazowo).
Implanty stomatologiczne różnią się kształtem, rodzajem powierzchni, sposobem mocowania łącznika do implantu.
Istnieje wiele rodzajów implantów, jednakże w praktyce wykorzystuje się tylko kilka:
Implanty cylindryczne – są najczęściej używane i zdaniem fachowców – najlepsze. Wprowadzane są w głąb kości. Zaletą jest nieograniczona trwałość, jak i wskazania lecznicze. Robione są z tytanu, bądź jego związków. Mają kształt śruby, lub walca. Ich powierzchnia może być różnie skorygowana (piaskowaniem, techniką plazmową). Mogą być pokryte cienką warstwą materiału podobnego do kości (polimerowy, powłokowy, glazurowy).
Implanty blaszkowe – dzięki swoim właściwościom uzupełniają one implanty cylindryczne. Podobnie jak w przypadku implantów cylindrycznych, tu także zabieg polega na wprowadzeniu ich do kości. Wyrabiane są z tytanu. Mają różne kształty.
Implanty podokostnowe – obecnie prawie się ich nie stosuje. Wprowadzane są pomiędzy kość, a dziąsło. Wyrabianie są dla każdego pacjenta indywidualnie ze stopu chromo – kobaltowego, bądź też tytanu. Wzorem jest model szczęki, uzyskany poprzez odcisk odsłoniętej kości.
Implanty śródzębowe – wprowadza się je przez martwy ząb. Spełniają funkcje wzmacniające.
Miniimplanty – są to śruby implantacyjne o bardzo małej średnicy (1,8 mm), oraz długości (10 – 18 mm). Wyrabia się je z dobrej jakości, pozbawionych wad mieszanin tytanu.
Implanty ceramiczne – to nowość. Wytworzone są z tlenku cyrkonu. Wyrabia się je z najwyższej jakości (bardzo twardej) ceramiki tlenkowo – cyrkonowej, która nadaje im kolor bieli. W przeciwieństwie do tytanowych odpowiedników, implanty te są dużo bardziej estetyczne. Zaletami w porównaniu z implantami klasycznymi są:
– można je zastosować u pacjentów uczulonych na tytan. Uwaga! ceramika nie wywołuje żadnych reakcji alergicznych. Implanty ceramiczne są w pełni biozgodne z tkankami ludzkimi.
– można je stosować u tych pacjentów, którzy mają cienkie i miękkie tkanki (klasyczne implanty mogą prześwitywać przez dziąsła).
Implanty ceramiczne wprowadza się całościowo (jednocześnie śrubę do kości wraz z abutmentem), są to tzw.: implanty jednofazowe. Obniża to ryzyko nieudanego zabiegu i wystąpienia skutków ubocznych (np.: rozluźnienie pomiędzy dwiema częściami składowymi implantu).
Implanty zygomatyczne – są „wynalazkiem” stosunkowo nowym. Implanty te są długie (3 – 5 cm). Wprowadza się je do kości policzkowych pod dużym kątem. Zabiegi z zastosowaniem wszczepów takiego typu stosuje się u pacjentów z bardzo dużymi brakami w uzębieniu (u których tradycyjna implantologia poprzedzona jest koniecznością zabiegów chirurgicznych, mających na celu uzupełnienie owych braków).
To jaki będzie wybór implantu użytego do zabiegu, zależy od wspólnej decyzji lekarza oraz pacjenta.
Przed zabiegiem wszczepienia implantów, warto zapytać specjalistę o długoterminową dostępność elementów wymiennych, na wypadek gdyby w przyszłości uzupełnienie miało być odnowione bądź rozbudowane.
Źródła i dodatkowe informacje
[1] K.T. Śliwowoski „Implanty krok po kroku, część II Żuchwa”. Wydanie I, 2006 rok.
