W prasie, telewizji czy w gabinecie lekarskim można spotkać się ze wskazówkami jak utrzymać prawidłowy poziom cholesterolu. Nie zawsze jednak informacje te podane są w sposób pełny i wyczerpujący. Zatem jaki powinien więc być poziom cholesterolu całkowitego w organizmie i czy normy stężenia cholesterolu są takie same dla wszystkich grup wiekowych oraz płci? Kiedy poziom cholesterolu odbiegający od norm powinien niepokoić?
fot. Pixabay CC0
Cholesterol całkowity w surowicy krwi
Analizując wynik badania cholesterolu nie zawsze wiadomo, czy jest on prawidłowy. Większość laboratoriów diagnostycznych podaje, obok uzyskanego wyniku, normy cholesterolu, zwane też wartościami referencyjnymi. Jeśli jednak na wyniku znajduje się tylko oznaczony poziom cholesterolu, warto poznać przybliżoną interpretację wyniku. Zgodnie z zaostrzonymi wytycznymi Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego z 2003 roku stężenie cholesterolu całkowitego nie powinno przekraczać 200 mg/dl (5,2 mmol/l), stężenie „złego” cholesterolu LDL u osób zdrowych nie powinno przekraczać 115 mg/dl (3,0 mmol/l). Pełne badanie tak zwanego profilu lipidowego, obejmuje oznaczenie poziomu cholesterolu całkowitego, cholesterolu HDL, LDL oraz poziomu trójglicerydów (TG). Te ostatnie nie powinny przekraczać 150 mg/dl, czyli 1,7 mmol/l.
Laboratorium podało inne normy poziomu cholesterolu na wyniku – kto ma rację?
Warto zwrócić uwagę, że normy poziomu cholesterolu podane przez Europejskie Towarzystwo Kardiologiczne mogą odbiegać od zakresów referencyjnych podanych na wyniku badania. Dzieje się tak, ponieważ każde laboratorium w Polsce i w Europie używa nieco innych metod badawczych oraz odczynników, które mogą powodować nieznaczne odchylenia w uzyskanym poziomie cholesterolu. Za właściwe powinno się wówczas uważać normy stężenia cholesterolu uzyskane na otrzymanym wyniku.
fot. © Depositphotos.com/electropower
Normy stężenia cholesterolu – czy dla każdego są takie same?
Wytyczne w zakresie prawidłowego poziomu cholesterolu u kobiet i mężczyzn różnią się w przypadku poziomu tak zwanego „dobrego” cholesterolu HDL. Stężenie cholesterolu HDL u mężczyzn powinno być równe lub większe niż 40 mg/dl (1 mmol/l), a u kobiet równe lub większe niż 50 mg/dl (1,3 mmol/l). Zdarzają się jednak osoby, u których poziom cholesterolu HDL w surowicy krwi znacznie przekracza górne granice normy. Wysoki poziom cholesterolu HDL jest dziedziczony. Są to zwykle pacjenci obdarzeni dużą odpornością na choroby sercowo-naczyniowe i genetycznie długowieczni.
Inne normy poziomu cholesterolu utrzymuje się również dla pacjentów z chorobami krążenia ( chorzy po zawale mięśnia sercowego, po udarze mózgu, z niewydolnością serca, z nadciśnieniem) lub cukrzycą. U tych osób stężenie cholesterolu całkowitego nie powinno przekraczać 175 mg/dl (4,5 mmol/l), a LDL — 100 mg/dl (2,5 mmol/l) czy nawet 70mg/dl (1,8mmol/l). Utrzymywanie tak restrykcyjnych wartości norm stężenia cholesterolu pozwala zapobiegać dalszemu postępowi choroby i opóźnia wystąpienie powikłań.
Mój wynik badań brzmi – „cholesterol 251 mg/dl” – co to oznacza?
Zwykle w badaniach laboratoryjnych oznacza się całkowity poziom cholesterolu oraz jego poszczególne frakcje. Należy zwrócić uwagę, czy obok słowa cholesterol nie widnieje jeszcze dodatkowy skrót, na przykład cholesterol HDL lub LDL. Taki wynik cholesterolu całkowitego sugeruje przekroczenie normy, wynik badania laboratoryjnego powinien zawsze jednak zostać skonsultowany i oceniony przez lekarza prowadzącego. Do czasu tej oceny warto jednak zadbać o zdrowy sposób odżywiania, który pomoże w walce z wysokim poziomem cholesterolu. Więcej informacji o tym co i kiedy jeść, aby utrzymać prawidłowy poziom cholesterolu można znaleźć na stronie http://benecol.pl/
Źródła i dodatkowe informacje
[1] Zdjęcie: Pixabay CC0
[2] Zdjęcie: © Depositphotos.com/electropower