Czym jest wysiłkowe nietrzymanie moczu?

Problem nietrzymania moczu jest przypadłością bardzo częstą wśród ludzi starszych oraz kobiet, które rodziły naturalną metodą, a także tych będących w okresie menopauzy. Schorzenie to jest zależne od uwarunkowań fizycznych oraz psychicznych pacjenta. Nietrzymanie moczu ma kilka typów objawów, wedle których wyróżniamy nietrzymanie naglące, wynikające z przepełnienia pęcherza, a także wysiłkowe. Jakie są jego symptomy chorobowe?

Wysiłkowe nietrzymanie moczu (określane skrótem WNTM) to niekontrolowany upływ moczu, który powoduje częściowe lub kompletne opróżnienie pęcherza. Bezwarunkowy wyciek moczu jest wynikiem nagłego skoku ciśnienia w jamie brzusznej podczas wysiłku fizycznego, kichnięcia czy kaszlu i jest bezpośrednio związany z nieprawidłowym działaniem cewki moczowej. Wysiłkowe nietrzymanie moczu dzieli się na 3 stopnie, biorąc pod uwagę intensywność objawów. I stopień to upływ moczu pod wpływem nagłej zwyżki ciśnienia, II następuje podczas nieznacznego skoku ciśnienia, a III jest niezależny od wzrostu ciśnienia i może wystąpić w czasie leżenia czy stania.

Kogo dotyka wysiłkowe nietrzymanie moczu?

Na powyższe schorzenie najbardziej narażone są osoby otyłe, kobiety po porodzie naturalnym (zwłaszcza kilku) oraz te, które urodziły dziecko ważące przeszło 4 kg i te, u których czas trwania porodu wyniósł 24 godziny. W grupie podwyższonego ryzyka znajdują się również ludzie z wrodzonymi wadami anatomicznymi, zaburzeniami hormonalnymi, pacjenci mający w niedawnym czasie przeprowadzane operacje w okolicy podbrzusza, a także chorzy na cukrzycę, przewlekłe zapalenie płuc oraz palący papierosy.

Co zrobić, gdy podejrzewamy u siebie wysiłkowe nietrzymanie moczu?

W celu podjęcia odpowiedniego leczenia należy skonsultować objawy ze swoim lekarzem prowadzącym, który może skierować nas do specjalisty. W wywiadzie lekarskim ważne jest powiedzenie, jak często dochodzi do upływów moczu, w jakiej ilości, czy cierpimy na jakieś choroby, mogące mieć bezpośredni związek z nietrzymaniem moczu itp. Potem następuje u kobiet – badanie ginekologiczne, a u mężczyzn – badanie per rectum, czyli sprawdzanie, czy gruczoł krokowy jest obrzmiały. Po badaniach laboratoryjnych, w których z reguły do kontroli oddaje się próbki krwi i moczu, następuje diagnoza.

Jak leczyć?

Spory wpływ na powodzenie leczenia ma styl życia i dieta chorego. W przypadku potwierdzonej diagnozy wysiłkowego nietrzymania moczu należy ograniczyć spożywanie napojów alkoholowych i kawy. Równie istotne jest wprowadzenie dodatkowej ilości ruchu, np. specjalnych ćwiczeń na miednicę, które wykonywane z odpowiednią częstotliwością mogą przynieść efekty nawet w ciągu 3 miesięcy. Polegają na rozluźnianiu mięśni znajdujących się na dnie miednicy i są zalecane zarówno kobietom, jak i mężczyznom. Przy ich przeprowadzaniu konieczne jest pamiętanie o równomiernym oddechu oraz niespinaniu mięśni pośladków i brzucha. Jeśli mimo wykonywanych regularnie ćwiczeń i podjętej farmakoterapii nie uzyskaliśmy zadowalających efektów, konieczne może być poddanie się zabiegowi chirurgicznemu. Do operacji używa się taśm (wykonanych np. z siatki prolenowej), które służą do podwieszania cewki moczowej.

W konsekwencji tego mocz przestaje upływać z pęcherza. W niektórych przypadkach zamiast taśmy korzysta się ze sztucznych zwieraczy, jednak ta metoda sprawdza się na stałe jedynie w 15% przypadków. U większości pacjentów niezbędne jest powtórzenie zabiegu bądź podjęcie innej metody leczenia w czasie 5 lat od założenia mankietów mających hydrauliczne wypełnienie.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Zobacz też:

Działy

Tagi

Popularne

Serwis używa plików cookie, korzystanie z serwisu oznacza zgodę na korzystanie z plików cookie - Polityka Cookies i Prywatności